"Dywizjon 303 - Pamięci Polskich Lotników w bitwie o Anglię" - Przed powietrzną batalią

Kiedy w 1939 roku Niemcy opanowały Polskę, a rok później Francję, jedyną europejską siłą, jaka była w stanie przeciwstawić się Hitlerowi, pozostawała Wielka Brytania. Lokalizacja kraju miała swoje plusy i minusy. Niemieckie dywizje pancerne nie mogły z marszu wjechać do kraju. Co jednak nie odstraszyło wroga. Inwazja na Anglię musiała być przeprowadzona inaczej. Przywódcy III Rzeszy uważali, że niemieckie Luftwaffe poradzi sobie z brytyjskim lotnictwem. Hitlerowcy chcieli zdobyć przewagę nad kanałem La Manche i nad wyspami. W czerwcu, premier Wielkiej Brytanii ogłosił, że: „Będziemy bronili naszej wyspy za wszelką cenę…” i „Chociaż wielkie obszary Europy i wiele starych i sławnych państw wpadło lub może wpaść w ręce gestapo i całego ohydnego aparatu rządów nazistowskich, my nie osłabniemy, ani nie ulegniemy. Wytrzymamy do końca, będziemy walczyć we Francji, będziemy walczyć na morzach i oceanach, będziemy walczyć z coraz większą pewnością i coraz większą siłą w powietrzu, będziemy bronić naszej Wyspy bez względu na cenę, będziemy walczyć na plażach, będziemy walczyć na lądowiskach, będziemy walczyć na polach i na ulicach, będziemy walczyć na wzgórzach; nigdy się nie poddamy, a jeśli, w co nie wierzę nawet przez chwilę, Wyspa ta lub duża jej część zostałaby podbita i głodowałaby, to wówczas nasze zamorskie Imperium, uzbrojone i strzeżone przez Flotę Brytyjską, walczyć będzie dalej, dopóki, we właściwym dla Boga czasie, Nowy Świat, z całą swoją potęgą i mocą, ruszy na ratunek, by uratować i wyzwolić Stary.” Churchill miał nadzieję, że z pomocą „staremu światu” ruszą Stany Zjednoczone. Amerykanie nie mieli zamiaru mieszać się w konflikt europejski, pozostawiając tym samym Anglię samej sobie. Jednakże alianci nie zostali pozbawieni realnego wsparcia. Obdarowano ich zapasami broni po I wojnie światowej.

303 Dywizjon Myśliwski „Warszawski” im. Tadeusza Kościuszki

Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Dywizjon_303#/media/Plik:303_Polish_Fighter_Squadron_Badge.jpg

Niemcy zaczęli zmasowane ataki w lipcu, tym samym rozpoczęła się bitwa o Anglię, pierwsza w historii kampania wojskowa prowadzona tylko przy użyciu samolotów. Na Wyspach Brytyjskich w okresie podniebnej bitwy liczyły się cztery dywizjony: 300. Dywizjon Bombowy „Ziemi Mazowieckiej”, 301. Dywizjon Bombowy „Ziemi Pomorskiej”, 302. Dywizjon Myśliwski „Poznański” i 303. Dywizjon Myśliwski „Warszawski” im. T. Kościuszki. Do walki dywizjony włączały się sukcesywnie: 20 sierpnia 1940 roku - Dywizjon 302, 30 sierpnia - Dywizjon 303, a w nocy z 14 na 15 września - Dywizjon 300 i 301.

Podczas starcia stworzono jeszcze dwa polskie dywizjony myśliwskie: 306 i 308 oraz jeden nocny dywizjon myśliwski - 307.

Niewątpliwie elitarną jednostką w tej batalii był Dywizjon 303 z Witoldem Urbanowiczem i Janem Zumbachem. W tych walkach wsławił się również kapitan Stanisław Skalski, który strącił 21 samolotów wroga. Grupa słynęła z odwagi i brawury w bojach powietrznych, zostali nazwani „Cyrkiem Skalskiego”.