"Dywizjon 303 - Pamięci Polskich Lotników w bitwie o Anglię" - Podniebni Rycerze

W czerwcu 1940 roku polski rząd na uchodźstwie podpisał z rządem brytyjskim porozumienie w sprawie utworzenia Polskich Sił Powietrznych w Wielkiej Brytanii. Początkowo warunki były dość ciężkie - polskie jednostki, głównie bombowe, nie mogły być autonomiczne. Lotnicy mieli wstąpić do Ochotniczej Rezerwy RAF. Oświadczenie brytyjskie z października 1939 roku mówiło o przyjęciu 2300 członków polskiego personelu lotniczego. Lotników sprowadzano z Francji, przed i po jej kapitulacji. Do lipca 1940 roku liczba polskich lotników w Wielkiej Brytanii przekroczyła 8300.

Dywizjon 303

Źródło: https://www.national-geographic.pl/artykul/dywizjon-303

Upadek Francji, szybka klęska sił francusko-brytyjskich, sytuacja w Polsce kompletnie zmieniła położenie Wielkiej Brytanii, ale przede wszystkich postawiła w innym świetle wartość bojową żołnierzy polskich. Anglia została osamotniona w walce z Hitlerem. Brytyjczycy potrzebowali sojuszników. Dlatego też, latem 1940 premier Wielkiej Brytanii, Winston Churchill  z uwagą witał na wyspach generałów: Sikorskiego i De Gaulle’a. Ten pierwszy miał pod swoją komendą wiele tysięcy żołnierzy, marynarzy, lotników będących pokaźnym zastrzykiem siły. W obliczu klęski i obawy przed inwazją niemiecką, brytyjski rząd był w stanie iść na ugody. Uznano bowiem suwerenność Polskich Sił Zbrojnych, wyrażono również zgodę na formowanie innych jednostek lotniczych niż bombowe. Czując coraz bardziej oddech wroga na plecach, zaczęto szkolić polskich lotników. Obecność Polaków w Królewskich Siłach Powietrznych (RAF) rozpoczęła się od formowania obozu szkoleniowego dla polskich pilotów i sformowania dwóch dywizjonów bombowych - 300, 301. Następne były dywizjony myśliwskie - 302 i 303.

Wyniki były zaskakujące. Brytyjczycy nie spodziewali się, iż będą szkolić asów przestworzy - instruktorów z Dęblina, pilotów oblatywaczy z polskich ośrodków technicznych

Do końca wojny Polskie Siły Powietrzne liczyły do 17 tysięcy pilotów, nawigatorów, strzelców, mechaników, instruktorów i kobiet ze służb pomocniczych, którzy byli zorganizowani w 15 dywizjonach.